ไม่มีความเหงาในป่าเขาลำเนาไพร
ไม่มีภัยมาทำให้หวั่นกลัว
ไม่ต้องกลัวใครมาทำให้หวั่นใจ
ไม่มีความเหงาในป่าเขาลำเนาไพร
มีแต่ใจที่ชอกช้ำรอเยียวยา
ไม่มีภัยมาทำให้หวั่นกลัว
ไม่ต้องกลัวใครมาทำให้หวั่นใจ
ไม่มีความเหงาในป่าเขาลำเนาไพร
มีแต่ใจที่ชอกช้ำรอเยียวยา
ราตรีสีน้ำเงิน
ค่ำคืนที่ฟ้าและทะเลผสานรวมเป็นหนึ่ง
อาณาจักรสีครามกว้างใหญ่
ฉันเหมือนกะลาสีผู้โดดเดี่ยว เคว้งคว้างกลางทะเลลึก
อย่าใช้ชีวิต
เหมือนเรือกระดาษ
เปราะบางกลางทะเล