เสฏฐวุฒิ อุดาการ เขียน
“ขอต้อนรับสู่ซอมบี้แลนด์ ชีวิตมีอะไรมากกว่าการดิ้นรนเอาตัวรอด พวกเราคือครอบครัว ไม่ค่อยสมบูรณ์แบบ แต่มีครอบครัวไหนบ้างที่สมบูรณ์?”
Zombieland (2009) เป็นหนังซอมบี้ที่เราชอบมากที่สุด
เพราะนอกเหนือจากหนังจะสร้าง ‘กฎ’ ต่าง ๆ ของตนเองขึ้นมาแล้ว
หนังยังให้ความสำคัญกับความเป็นครอบครัวในโลกที่ไม่สมบูรณ์แบบ
Zombieland ภาคแรกฉายให้เราเห็นว่าแม้ในโลกที่เต็มไปด้วยซอมบี้
ไม่สามารถไว้ใจใครได้ เพราะมนุษย์จำเป็นต้องเอาตัวรอดจากภัยรอบด้าน
แต่ความรัก และความปรารถนาที่จะสร้างครอบครัวเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้มนุษย์ยังเป็นมนุษย์
ปืนอาจจะช่วยป้องกันภัยไม่ให้ถูกกัดจนกลายเป็นซอมบี้
แต่ความรักเท่านั้นที่จะป้องกันหัวใจที่ด้านชาจนไร้ชีวิต ไม่ให้กลายเป็นผีดิบทั้งเป็นได้
Zombieland Double Tap ก็พาเราไปสำรวจประเด็นดังกล่าวอีกครั้ง
ผ่านไป 10 ปี เรากลับเข้าสู่ Zombieland อีกครั้ง หลังจากนักแสดงนำทั้ง 4 ได้แก่ Jesse Eisenberg, Woody Harrelson, Emma Stones และ Abigail Breslin ต่างฝากผลงานที่น่าจดจำไว้มากมายระหว่างทาง โดยเฉพาะ Emma Stones ที่เติบโตจากดาราธรรมดา ๆ กลายมาเป็นซุปเปอร์สตาร์ และฝากผลงานที่น่าจดจำไว้มาก โดยเฉพาะใน Birdman และ La La Land ซึ่งทำให้เธอได้รางวัลออสการ์ สาขานักแสดงนำหญิงไป
นักแสดงนำทั้งสี่ไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมากนัก นอกจาก Emma Stones ที่ดูมีอายุขึ้น แต่ที่เห็นได้ชัดคือหนู Abigail ที่โตเป็นสาวแล้ว ซึ่งก็เป็นตัวเธอเองในบท Little Rock นี่แหละที่เป็น McGuffin สำคัญของ Z Land Double Tap
ลิงก์ผู้สนับสนุน
หลังจากที่ภาคแรกตัวละครหลักทั้งสี่มีสิ่งที่ตนเองต้องการไขว่คว้าไว้จากโลกที่ล่มสลาย โคลัมบัสต้องการเดินทางกลับบ้าน แต่พอรู้ว่าทุกอย่างจบลงแล้วก็หมดที่ไป ขณะที่ทาลาฮัสซี่แสวงหาขนมทวิงกี้ที่เป็นตัวแทนของความสุขวัยเยาว์และช่วงเวลาที่เขามีต่อลูกชายเล็ก ๆ ก่อนที่มหันตภัยซอมบี้จะพรากทุกอย่างไปจากชีวิตเขา ส่วนสองพี่น้องวิชิต้าและลิตเติ้ลร็อคก็ต้องการเอาตัวรอดทั้งจากซอมบี้และมนุษย์ที่ไม่ไว้ใจไม่ได้
ในท้ายที่สุด พวกเขาพบเศษเสี้ยวที่ตนเองค้นหาจากกันและกัน และตกลงที่จะเดินทางร่วมกันเพื่อสร้างครอบครัวที่ไม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่ก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดในโลกที่ล่มสลายและเต็มไปด้วยภยันตราย
ขณะที่ลิตเติ้ลร็อคซึ่งไม่เคยได้มีความสุขในวัยรุ่นอย่างคนอื่น ๆ และต้องเติบโตท่ามกลางผู้ใหญ่ที่มองโลกในแง่ร้ายและเต็มไปด้วยกฎเกณฑ์ก็ทำให้เธอแสวงหาอิสรภาพ เหมือนนกน้อยที่อยากโผออกจากรัง โดยไม่รู้ว่าข้างนอกนั้นมีอันตรายมากกว่าที่เธอคิด และนั่นก็นำมาซึ่งพล็อตง่าย ๆ ของ Double Tap ที่ว่าด้วยการออกตามหาลิตเติ้ลร็อคไปยังบ้านของเอลวิส เจอตัวละครใหม่ ๆ ฟาดฟันกับซอมบี้พันธุ์ใหม่ที่อึดมากยิ่งขึ้น ตั้งชื่อว่า T-800 ตามตัวละครของอาร์โนลด์ ชวาสเนกเกอร์ใน Terminator กระทั่งไปจบลงที่การต่อสู้ที่ Babylon อันเปรียบได้กับสวรรค์ของเด็กวัยรุ่นรักสันติภาพในโลกที่โหดร้ายและเต็มไปด้วยอสูรกินคน
Double Tap ไม่ได้พยายามทำตนเองให้ซับซ้อนด้วยการสั่งสอนคนดู หรือยัดเยียดอะไรที่คนดูไม่ต้องการเข้ามา จะว่าไปนี่คือหนังภาคต่อที่ไม่จำเป็นต้องมี แต่พอมีแล้วก็ทำให้เราหัวเราะออกมาได้ เหมือนว่าเรารู้สึกผูกพันกับตัวละครหลักสี่คนนี้อยากบอกไม่ถูก หนังมีการหยอด reference ถึงภาคแรกค่อนข้างมาก โดยเฉพาะมุข Bill Murray ที่ทำให้เราขำมาก แต่ตัวหนังโดยตัวเองแล้วยังนับว่าสู้ภาคแรกไม่ได้ แต่ก็มีฉากที่ค่อนข้างซึ้งอยู่เหมือนกันในช่วงท้าย อาจเป็นเพราะว่าคนดูรู้สึกผูกพันกับตัวละครหลักที่ไม่สมบูรณ์แบบ แต่น่ารักน่าชังเหล่านี้ไปแล้ว
โดยรวม Zombieland Double Tap เป็นหนังที่ทำให้เราหัวเราะได้หลายฉาก แม้ไม่ได้วิพากษ์วิจารณ์สังคมหรือทุนนิยมอย่างที่หนังซอมบี้เรื่องอื่นพยายามทำ แต่ Z Land ก็สร้างกฎและโลกของตนเองขึ้นมาโดยเฉพาะ และที่สำคัญคือหนังให้บทเรียนสำคัญประการหนึ่งว่า ไม่มีโลกจะโหดร้ายขนาดไหน แม้ในสถานที่ที่เต็มไปด้วยผีดิบไล่กัดกินเนื้อ หรือทุกคนต้องทำทุกวิถีทางเพื่อความอยู่รอด
ความรักและความห่วงใยกันฉันครอบครัวก็ยังเกิดขึ้นได้ ดุจดอกไม้ที่เบ่งบานขึ้นในขุมนรก
เหมือนที่โคลัมบัสที่พยายามค้นหาบ้านที่เป็นแหล่งพักพิงเพื่อสร้างครอบครัว
แล้วเขาก็พบว่ากับความจริงในท้ายที่สุดว่า แท้จริงแล้ว
บ้านไม่ใช่สถานที่ แต่เป็นผู้คนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ห่วงใยในกันและกัน
เพราะไม่ว่าโลกข้างนอกจะโหดร้ายเพียงไร
แต่ความรักภายในครอบครัวจะทำให้เรามีกันและกันเสมอ
แม้ใน Zombieland ก็ตาม
